Fatmir Humolli rrëfen kujtimet për aksionin ku ra dëshmori Agron Rrahmani në Prishtinë

Fatmir Humolli një veprimtar i çështjes kombëtare dhe epror i lartë i UÇK-së përmes një rrëfimi kishte treguar se si kishte rënë në krye të detyrës dëshmori Agron Rrahmani, transmeton PodujevaPRESS.net

Ky është rrëfimi i tij:

Më 11 maj 1998, me Agron Rrahmanin shkuam në Qyqavicë për të marrë informacione lidhur me marrëveshjen e nënshkruar atë ditë mes UÇK-së dhe LKÇK-së. Të nesërmen, në orën 4 të mëngjesit, u kthyem në Prishtinë, në bazën tonë në Lagjen e Muhaxherëve.

Para se të hynim në oborr, pamë një xhip të bardhë në rrugë. Agroni hapi portën dhe u nis drejt shtëpisë, ndërsa unë mbeta për të pa nga do të shkonte xhipi, që na u duk i dyshimtë.

Sapo hyri Agroni në shtëpi, policët, që kishin qenë në dhomën tonë, e gjuajtën me armë me shurdhues. Unë kujtova se Agroni po ia hiqte fishekun prej tytës armës së vet të tipit Thompson. Me sa duket, policët nuk e kishin pritë se do të ktheheshim. Ardhja jonë i kishte zënë në befasi. Ata e plagosën dhe tentuan ta kapnin Agronin, por nuk ia dolën. Ishte shumë i zhdërvjellët, ngaqë ushtronte karate. Falë shkathtësisë së tij, unë jam gjallë sot.

Kur e pashë Agronin përballë armikut, vrapova dhe gjuajta me revole tip TT në drejtim të derës së shtëpisë, meqë policët provuan të dilnin pas tij. Zbraza ata fishekë që kisha dhe ua pamundësova daljen, e rrjedhimisht kapjen e Agronit. Ata u tërhoqën dhe gjuajtën nga brenda. Plumbat e parë të tyre më rrokën në dorën e djathtë. M’u bë gati e palëvizshme, prandaj nuk i vija dot armës karikator tjetër.

Vrapova te pozicioni ku ndodhej Agroni. Ai revolen e kishte në brez dhe fishekun zakonisht e mbante në tytë. Ia mora revolen dhe gjuajta edhe një herë të vetme drejt derës, me plumbin e tytës. Plumbat e tjerë nuk po shkrepeshin, ngaqë ia kishin qëlluar edhe karikatorin e revoles që mbante në brez. Sidoqoftë, policët më nuk dolën, sepse menduan që i kishim bllokuar.

Në këtë kohë, ne të dy u tërhoqëm. Dolëm te porta e oborrit. Ata nga brenda na gjuajtën me një breshëri. Agroni nuk mund të lëvizte, kurse unë nuk mund t’i lëvizja muskujt e dorës. E zura dorën me këmbë, arrita ta ndërroja karikatorin e armës sime dhe ia hoqa siguresën bombës që kisha. Muri rrethues i oborrit nuk ishte i lartë. Kur pashë se po tentonin të dilnin prej shtëpisë për të na u vënë pas, ua hodha bombën në oborr.

Ne u tërhoqëm te një shtëpi më lart, por aty nuk pranuan të na strehonin. Është normale që do të jenë tmerruar kur më kanë pa me revole dhe të përgjakur. Në oborrin e asaj shtëpie Agroni ndërroi jetë, sepse plumbat i kishte në pjesët më jetike të trupit. Kur pashë se nuk mund të bëja asgjë dhe se familja nuk na pranonte, vendosa të nisesha te Hyzri Talla në Lagjen Kodra e Diellit, që bashkë ta tërhiqnim Agronin prej aty. Familja më në fund e mori Agronin brenda.

Rrugës për te Hyzriu, dora më rridhte gjak. Policët ishin vënë pas gjurmëve të gjakut duke menduar se të dy qemë larguar nga lagjja, meqë vetëm Agronin e dinin të plagosur.

Pas rreth gjysmë ore, kur me Hyzriun u nisëm me marrë Agronin, pamë se lagjja ishte rrethuar. Sidoqoftë, fati në fatkeqësi është që trupin e Agronit nuk e shtiu në dorë policia. Familja, tek e cila mbeti trupi, ishte me ndikim politik në atë kohë, por nuk e pati njoftuar policinë.

Agroni u varros në katundin e vet. Ndonëse unë nuk shkova dot, në varrimin e tij ka pasur pjesëmarrje të madhe.