Leninizmi dhe Lëvizja Vetevendosje: Mendimi kolektiv dhe të vërtetat përfundimtare

“Të jemi vigjilent” – sepse do të na qortonte vetë Lenini – u thoshte militantëve të Levizjes Vetëvendosje komesar Zgjim Hyseni, duke ua dhanë për detyrë sh’pie nji tekst të Vladimir Iliç- Leninit mbi fenë.

Tekst aparent kundër thelbit të fesë dhe kundër manifestimit të saj në jetën revolucionare!?

Tekst që njihet si manifesti ma radikal antifetar në të gjitha kohnat, mirëpo çfarë deshmon ky relacion me Leninin për Kosovën dhe kosovarët?

Per të kriju sa ma shumë masë kritike (militantizëm praktik) përreth VV-së, komisarët asht dashtë që me u dhanë jo vetëm tekste klasike marxist-leniniste anëtarësisë, që nga krenat e Revolucionit rëndom konsiderohet injorante dhe e pangritun ideo-politikisht dhe tash kur krenat e VV-së së paku në manifestim të jashtëm duhej të vizuelizonin moderimin, prapë si mashtrim (veshën tesha kat dhe i qitën kravatat!), mirëpo agresioni i kultivuem gjatë kohë dhe i nxitun përjashta, kundër tjetrit/tjetres, tashti ka gjasa që të shpërthejë nga brenda, sepse grupet e ndryshme të shoqnisë kosovare po e kuptojnë ma në fund manipulimin e tmerrshëm (VV-ja vërtet përmes manipulimit tipik komunist e ka realizu nji revolucion vote), pra due me thanë se ajo masë e të rinjve që u asht shkaktu amnezi totale, duke ua imponue mendimin kolektiv (të kazermës) dhe duke ua dhanë të vërtetat e gatshme, përfundimtare (dhe zgjidhjet përfundimtare si postulate klasike nacionalsocialiste) si zavendësim për skepsen, dyshimin, shtrimin e pyetjeve, kontestimin, debatin publik. Këtë e sqaron vetë ideologu i VV-së, Albin Kurti, kur thotë se e kanë përdorë një lloj gjuhe të ashpër p.sh. ‘hajnat n’burg’ etj, për t’i mobilizu masat. Ai e mendon këtë fjali ikonike si thjeshtëzim për mobilizim të masave.

Dhe tashti pas këndelljes nga beteja e votes, vetë lidershipi i Lëvizjes Vetëvendosje e ka të vështirë me i kontrollue pasionet që kanë nisë me u shndrru në kërkesa të masave, që rëndom e kanë “trurin muskul” (Gustav Le Bon)  pra, ky lidership e ka të vështirë me i kanalizu këto pasione antikushtetuese dhe antishtet, sepse dikur vetë i ka ndërsye tek turmat dhe kjo “flakë revolucionare” që i ka kaplue mundet lehtas me e rrënue koherencen shoqnore e shtetnore, pra me e shpërba këtë shoqni dhe vetë Republikën!?

Asht pothuejse ligjësi që brenda Lëvizjes Vetëvendosje ka me shpërthy përplasja, në momentin kur nga ajo masë shkeputen individë, të ditun, të ndërtuem si qytetarë të edukuem dhe racional, njerëz qe i japin besnikni atdheut të tyne – Republikës së Kosovës.

Ashiqare që nji ditë kanë me kërku llogaridhanie nga ‘demiurgët’ e tyne të dogmes leniniste, si doktrinë që shkon kundra natyrës së njeriut, po aq sa kundra lirive të njeriut, lirive civile…

Qe në thelb shkon kundra lirisë!

Demokracia sociale e Leninit derivoi stalinizmin si metodë qe ka me ofrue zgjidhjen përfundimtare të antagonizmave shoqnorë dhe Gulagun (kampet e punës që në mënyrë mënyrën ma t’fuqishme dramatike  i ka përshkru Solzhenjicin tek “Arqipelagu Gulag”) – ose  “hapësirën për jetë të zhveshun” (Giorgio Agamben) – ngase kërkonte masa strikte kundër secilit që nuk u bindej praktikave revolucionare, pra nëse do ta perdornim nji term të Roza Luxemburgut, Lenini ishte nji “qiri që digjej nga të dyja anët” dhe për pasojë në kontekst të pasioneve dhe energjive shoqnore, ato shpenzohen një ditë!

E mira në këtë tregim asht pra që Lëvizja Vetëvendosje (si organizatë politike e lindun në nji demokraci nominale) ende pa i apliku idetë e veta, ato po i shpenzon!

Sot, si kurrë ma përpara duhet dekonstruktu idetë e Levizjes Vetëvendosje – edhe në rrafshin teorik -sepse ato mund të përkojnë me brutalitetin Stalinist duke u dredhuar në tipe të ndryshme dhune.

Poashtu edhe idetë nacionaliste të Levizjes Vetevendosje (të gërshetueme me të majten ervolucionare) duhet dekonstruktue, e kjo kërkon nga elita politike që qytetarin me e lidhë pikësëpari për shtetin, e jo për konstrukte të ndërmjeme dhe  joracionale si kombi, feja dhe ideologjia.

Nëse, sipas Max Shachtmanit, koncepti i Roza Luxemburgut per çashtjen kombëtare duhet të konfirmohet kundër aventurave nacionaliste të periudhës së Stalinit, atëherë koncepti i shtetit qytetar të Kosovës e dermon aventuren ideore dhe qasjen leniniste të Vetëvednosjes për sa i përket çashtjes kombëtare shqiptare!

Se, “E drejta për vetëvendosjen e kombeve” asht nji postulat burimisht borgjez (nacionalizmi i përket të djathtes) dhe jo e drejtë e dhanë revolucionare – sëkëndejmi simas Leninit, demokratike – këtë e dëshmoi në praktikë shpërbamja e krijesës së Revolucionir Bolshevik të 1924-tës, Bashkimit Sovjetik.

Sëkëndejmi, boshësisë së ideve të kësaj lëvizjeje politike kosovare duhet dhanë nji ide politike: Braktisjen e leninismit!

Pra leninismit duhet me iu kundërvu nga brenda vetë thelbit të idesë së revolucionit si aksion demokratik, sikur Roza Luxemburg Leninit!

E pozicioni i Luksemburgut përfshin shkatërrimin e bolshevismit leninist!

Vërtet lidershipi i Lëvizjes Vetëvendosje tashti bash sikur Lenini duhet të reflektojë: Çfarë duhet të bëjmë?

Pikërisht në këtë formulim del në shesh edhe idealizmi i Leninit.

Sipas Leninit, “parimi i vetëm serioz i organizimit për lëvizjen tonë është sekreti  absolut, përzgjedhja më e rreptë e anëtarëve,  formimi i revolucionistëve profesionistë. Sapo këto cilësi të jenë të pranishme, diçka është e sigurt se është arritur “demokracia”, pra, besimi i plotë në mes të revolucionarëve.

Dhe kjo simas, Paul Mattick (1935), në vend që të sigurojë kontrollin e vërtetë materialist nëpërmjet organizimit të atij kontrolli brenda organizatës, ai e zëvendëson atë me ‘diçka më të mirë’, me frazat ‘besimi në mendje’ dhe ‘ndjenja e përgjegjësisë’.

Praktikisht, kjo simas Mattickut do të thotë: Bindje mekanike, rend nga nart dhe konformiteti më poshtë.

Pra lidershipi i VV-së nuk ka ba asgja ma shumë vetëm se e ka riciklue gati nji shekull më vonë dhe në nji ambient tjetër gjeografik idenë e Stalinit për nënshtrim absolut dogmës ose heqje koke!

Pa dyshim, Joseph Stalini është një nga udhëheqësit më me ndikim dhe domethënës të shekullit të 20-të. Por a është e mundur ta kategorizosh atë si një hero apo një horr?

Në njëfarë mënyre, klasifikimi i Stalinit si një hero apo një horr zbret në analizën e kostos-përfitimit. A është e mundur të arsyetohet pamëshirshmëria e Stalinit?

Personalisht – thotë Jack Thomas –  besoj se Stalini plotësisht meriton titullin e shejtanit.

Kjo mund të jetë paragjykimi im kulturor, por themelet – për pothuajse të gjitha arritjet e tij – janë ndërtuar mbi bazën e vuajtjes njerëzore dhe sundimit totalitar.  Nëse përmendim se 20 milionë jetë njerëzore nuk është një numër i lehtë për t’u lënë pas dore, atëherë, megjithë sukseset e tij, politikat brutale të Stalinit ia kanë siguru atij “titullin e shejtanit” në historinë moderne.

Pse figura e Albin Kurtit dhe e VV-së nuk ban me u pa në spektrin bardh-zi?

Jack Thomas thotë se Stalini mund të jetë një shembull i mirë i një figure të rëndësishme, niveli i të cilit është heroizmi, pra figura e tij bazohet në perspektivë. Ndërsa Stalini ishte në anën e amerikanëve duke luftuar nazistët, ai ishte një hero. Ndërsa ai u shndërrue në sinonim të së keqes, pra ishte nji shejtan gjatë epokës së komunizmit në Bashkimin Sovjetik dhe gjatë Luftës së Ftohtë.

Në rastin e Stalinit, statusi i tij kontrollohet nga perspektiva.

Njajt munet me u pa edhe statusi i lëvizjes Vetëvendosje në shoqninë kosovare, ngase ai status i saj kontrollohet nga perspektiva: U ngrit kundër korrupsionit dhe kakistokracisë së elitave politike dhe u shndrru në një ogur të mirë se po lindtte nji organizatë demokratike që në mënyrë materialiste dota kontrollonte pushtetin, pra ishte kjo VV-ja e mirë dhe Albini i mirë.

Mirëpo, kur kjo organizatë u rrit përmes dogmës dhe rrëshqiti në metodën revizioniste, tuj dashtë qe të instalojë bindje mekanike dhe rend nga nalt (e konformizëm nga  poshtë) ajo i degjeneroi idetë e veta në shejtanllëqe.

Dhe tash lidershipi i saj e ka të vështirë që ta reformojë, nga se duihet maspari me u dënu “revizionizmi” përkatësisht stalinizimi i saj! Tue ba fjale per studimin kontrovers te Steve Fullerit rreth Stalinit, Rick Searle nga IEET, mendon se gabimi më i keq që Fuller e ban asht të përqafuemit e idesë staliniste se nxitja duhet të politizohet dhe se dhuna asht nji mjet i dobishëm për arritjen e këtij përshpejtimi. Rreziku këtu nuk asht se justifikimi i dhunës në ndjekjen e qëllimeve transhumaniste ka të ngjarë të rezultojë në një dhunë kolektive të përhapun në emër të qëllimeve të tilla, ma t’nalta.

Në këtë konteskt po e përmendim faktin kur Albin Kurti në një shkrim autorial thotë me naivitetin e një adoleshenti politik se nuk arrin ta kuptojë pse gjithë kjo histeri e panik kundër gazit lotsjellës në Parlament. Mirëpo, Kurti e harron parimin e përbotshëm që populli ia delegon “dhunën legjitime” shtetit, përmes përfaqësuesve të tij, për t’iu shmangur kështu marrjes së ligjit në dorë, përkatësisht vetëgjyqësisë. Ndoshta në shumëçka Albin Kurti kishte të drejtë, përderisa ai kapërceu vijën e kuqe, duke sulmuar shtëpinë e sovranit apo qysh e quan Giovanni Sartori “Rojtarin e qeses” (Kuvendin.)

Derisa lëvizja “Vetëvendosje” si pakicë profetike dhe Albin Kurti si profet i demokracisë e dinë se çka është e drejtë, kush është instanca që duhet të përcaktojë të mundshmen, pra të zbatueshmen?

Sipas Giovanni Sartorit, demagogu u bën thirrje turmave, duke bërtitur se populli ka gjithnjë të drejtë.

Por, parimi demokratik nuk e mbështet këtë absurditet.

Sipas këtij parimi, populli është sovran edhe në të drejtën për të gabuar.

Dhe nëse populli e ka të drejtën e gabimit, nuk d.m.th. se duhet ta shtysh të gabojë, siç po ndodh aktualisht, kur organizata e Kurtit dhe opozita e bashkuar po nxisin masat të mobilizohen jo për diçka, por kundër diçkaje, që në prapaskenë po del të jenë serbët, përkatësisht Serbia!? Po qe se themi se qeveria legale ka bërë aq të këqija dhe se po e përligjim Revolucionin, duhet ta dimë po ashtu se sërish dikush duhet ta bëjë qeverinë, e të menaxhojë pasuritë kombëtare, paranë publike, dikush të hapë burgje e dikush të bëhet rojë burgjesh… Aron paralajmëron: “Duhet të kalojë shumë kohë që të shërohen të këqijat që lë prapa një revolucion, madje edhe në rastin kur ky revolucion ka shëruar të këqijat e regjimit të rrëzuar. Kur rrëzohet një regjim i ligjshëm, atëherë fatin e përbashkët e merr në dorë një grup njerëzish, madje herë-herë një njeri i vetëm.”

Kësisoj, regjimet e kalbëzuara si ky kosovar gjithnjë ndërtojnë dhe i japin legjitimitet popullor një njeriu të vetëm (i cili “flijohet” sepse i bie që shpesh të kalojë nëpër burgjet e regjimit) që në të shumtën është një diktator ose diktatorth në tentativë – kur flet për thjeshtëzimin e gjuhës  sa për mobilizim masash – ai na dëshmon për tiparet e tij autoritare!

Edmund Burke ishte një politikan britanik dhe kundërshtar i palëkundur i revolucioneve (edhe Revolucionit Francez), sepse, sipas tij, revolucioni shpie rëndom në tirani. Porse duhet të merret me skepsë nëse VV-ja kërkon ta përmbysë sistemin, ose ta bëjë  një revolucion klasik (Në zgjedhjet e fundit lidershipi i VV-së nuk e përmenden fare revolucionin). Ndoshta, VV-ja po provon që duke e thirrë popullin (me metodat e manipulimit me masat) të kapë shtetin përmes popullizmit dhe kontrollit të mediave – e cila bën të mundur që të jetë poaq e pakujdesshme sa modelet qeverisëses të deritashme. Revolucionet megjithatë bazohen në mësymjen për vendosjen e një seti radikal vlerash, e një sistemi të ri politik. VV-ja është tepër konformiste në këtë drejtim. Sepse, pos idesë së madhe politike për ‘bashkim kombëtar’ dhe pas braktisjes” së saj për me ra n’sy tek perëndimorët, kjo organizatë nuk ka më ide politike.

Në metodologji e qasje, po, i mshojnë fort ‘ngjizjes” së një revolucioni. Por, në ide VV-ja është boshe.

Franz Neuman, duke iu përgjigjur pyetjes se çfarë e mban masën së bashku, thotë se “shpirti i masës” është i padëshmuar, mirëpo masa ka nevojë për identifikim afektiv me liderin-hipnotizues, pra masat e frikësuara nga e panjohura bëhen tok rreth atij që ua premton shpëtimin – parajsën në tokë – pas gjithë atyre vuajtjeve.

Nëse analizohet gjendja aktuale në Kosovë, del e saktë teza e Neumanit se atje ku në politikë ndodh identifikimi afektiv me liderin, masa dhe lideri e krijojnë një imazh historik sikur fatkeqësia që e ka goditur masën, është e nxitur nga ndonjë komplot i njerëzve ose ndonjë grupi të caktuar kundër bashkësisë (në rastin e Kosovës, perëndimorët, Hashim Thaçi e Isa Mustafa, ose më shpesh vetëm ky i fundit.) Nëse vërtet njerëzit nuk kanë arritur deri në atë pikë sa t’u mungojnë rastet dhe shkaqet për t’u vrarë me njëri-tjetrin, siç vëren Aron – nëse toleranca lind nga dyshimi, atëherë le të mësojmë të dyshojmë – për modelet dhe për utopitë, që të kundërshtojmë profetët e shpëtimit dhe lajmëtarët e katastrofave.

Lëvizja regresive masive me të ardhur në pushtet, për ta mbajtur të gjallë identifikimin me liderin, duhet që ta institucionalizojë frikën dhe frikësimin. Dhe tri janë metodat për këtë: terrori, propaganda dhe për mbështetësit e liderit, krimi i kryer së bashku.

Për të synuar humanizimin e politikës, Neuman mendon se duhet mësyrë që ta pengojmë demagogun të shfrytëzojë frikën dhe apatinë. Pra, ne nuk guxojmë të heshtim…

Rendin kushtetues e demokratik duhet mbrojtun prej “popullit” – realisht askush nuk e di kush asht ky populli i Elvis Hoxhës  & Co, që kosovarëve u mbajne ligjerata ‘për etikën e revolucionit’, për lirinë, e përjetueme ‘nga jashtë” –  thuese ne nuk e ndjejmë, nuk e përjetuem asnjëherë ‘nga brenda’ dhe nuk e kultivuekemi përdite, qoftë edhe nepërmes gabimeve!?

Republika e Kosovës asht e arrituna ma sublime e nacionalizmës shqiptare, pra asht kulmi i rezistencës se kosovarëve kundrejt Serbise fashiste qe nga viti 1913 – për një shekull – prandej le ta harrojnë parti e organizata politike, madje edhe shtete, që munen me e shkarravitë këtë Republikë të katër brezave shqiptarësh.

Le të dihet edhe kjo: Disa kinsefilozofa nga Tirana si puna e Elvisit & Co, po duen që çashtjen e Kosovës ta marrin peng për interesa të një grupi leninistësh të rinj, që po e manipulojnë publikun, por Kosova nuk jepet dot me qera, as nuk mbahet peng.

Dhe le të dihet botnisht se nuk i takon popullit – në të cilin thirren grupe të interesit a parti te ndrydhme – me u sjellë me Republikën qysh t’i teket: Populli s’ka të drejtë me e cenu Republikën me ide e kreatura fashizoide, sipas modeleve popilliste, sepse atdheu asht shteti si çati e lirisë, që në emën të kinse barazisë sociale duen me e pëmbysë pavarësininë kombëtare.

(Shih: Profesor Dr. Christian Starck; Universiteti i Göttingen-it.)

Prandej elitat politike dhe kulturore kosovare duhet të mobilizohen që ta mbrojnë rendin kushtetues dhe demokratik, e vëçmas lirinë e mbrrime të Kosovës dhe shtetin kosovar, qoftë edhe nga intenca që vijnë nga “populli”!?

Elitat politike dhe kulturore të shoqnisë kosovare janë përgjegjëse që shkarravitësit e shtetit sovran dhe të lirisë kombëtare të shtyhen në margjina…

Të mundën sëpari teoritikisht dhe të dekonstruohen në sy të publikut, sipas maksimës: “Mbreti asht cullak.”

Ose thjesht, VV-ja asht si na !?

Shpesh me turre e huqe, tekanjoze dhe mbi të gjitha organizatë e ngritun mbi idenë

antiestablishment.

Që shpesh jemi shumë nga ne, sepse kleptokracitë na e kanë zanë frymën.

Mirëpo,  popullizmi i saj tremb.

Po ashtu kontaminimi i të rinjve me ide të së shkuares, duke ua përmend Leninin, Maon, Che Guevran, Avni Rrustemin, “tërheqjen zvarrë…”, etj.

Albin Kurti shpesh silet si profet (dhe organizata e tij si pakicë profetike) …(Shih shkrimin e plotë: http://archive.koha.net/?id=31&o=913), porse kjo shoqni duhet me e mendu se mundet me u bâ shumica !?

Dhe të vijë deri tek përplasja.

Besoj se brenda VV-së ka shumë njerëz racioanal dhe mendjehapun që do ta iniciojnë mendimin kritik dhe skepsën brenda kësaj organizate. “Revoluciuoni” i vetëm që mundet me ndodh asht lindja e debatit brenda kësaj lëvizjeje !?

Të ndahen nga ‘populli’ ideologët leninistë e maoiste tash, sepse nesër asht vonë!!!

Dhe, krejt në fund, duhet të shpresojmë se do të vijnë skeptikët – sipas Aronit – ata që do ta shuajnë fanatizmin.

/Autori, ish gazetar dhe publicist, është anëtar i AAK-së