22 vjet nga Masakra e Dyzit |KUJDES pamje të rënda|

Në një të diel të zakonshme të 18 prillit të 1999-s, aq sa mund të quhet e tillë në rrethanat e luftës, që kishte shpërthyer anembanë Kosovës, fshati Dyz i Podujevës ndodhej në atë që njihet si, “qetësi para stuhisë”. Po vazhdonte jeta normalisht. Kjo qetësi nuk do të zgjaste shumë për fshatin e banorët e tij, por as për fshatrat përreth.

Ushtria Çlirimtare e Kosovës i kishte vendosur pikat në hyrje të fshatit, por ishte pozicionuar edhe në fshatrat e tjera të Gollakut. Sidoqoftë, kjo nuk do të mjaftonte të parandalonte atë që ndodhi më pas, atë që njihet si masakra më e madhe në rajonin e Llapit, Masakra e Dyzit.

Sot, pas 21 vjetëve nga kjo ngjarje makabre, dëshmitarët e kësaj masakre kujtojnë në mënyrë të detajuar atë që kishin përjetuar atë te diel të kobshme, në të cilën forcat ushtarake dhe paramilitare serbe depërtuan në fshat dhe kështu vranë, sulmuan, grabitën dhe torturuan fizikisht dhe psikikisht civilë (banorët e pambrojtur të fshatit). Nga ky sulm ndaj popullësisë civile ne fshatin Dyz të Podujevës mbetën shumë të vrarë.

Në mëngjesin e asaj të diele, rreth orës 9:30, forcat paramilitare e ushtarake serbe e filluan bombardimin dhe granatimin e fshatit, më vonë edhe këmbësoria e forcave çetnike serbe depërtoi në fshat.

Kujtojmë se më 17,18,19, 20 dhe 21 prillit të vitit 1999, për shumë familje dhe qytetarë të trevave të Llapit e Gollakut që kishin marrë rrugën e shpëtimit përmes fshatrave Koliq, Grashticë, Makoc e Llukar, për shumëkënd u shndërruan në ditë tmerri e krimi të paparë.

Ushtria policia dhe paramilitarët serbë në pritën që u kishin bërë, vranë dhe masakruan më se 124 qytetarë, në mesin e tyre fëmijë, vajza, djem, gra e pleq.